Okrakiem

Jesteśmy jedną nogą w nowym domu, a drugą jeszcze w starym. Nadal mamy wiele rzeczy do spakowania i przewiezienia, sporo sprzątania nas czeka w starym i nowym miejscu, zanim definitywnie zmienimy adres. W tym rozgardziaszu nie mam za bardzo czasu gotować niczego specjalnego, ale nie damy rady przeżyć na misce makaronu z pesto przez kilka tygodni (hmmm, ja bym pewnie dała radę, ale obawiam się, że luby niekoniecznie).  Stąd staram się gotować dania jednogarnkowe, nadające się do odgrzewania, które nas utrzymają w kondycji w tym gorącym dla nas okresie.

Pewnie spotkaliście się z masą przepisów na żeberka wieprzowe duszone w kapuście, ale zapraszam Was na mój autorski przepis, wypracowany metodą prób przez ostatnie kilka lat. Miód pitny i suszone śliwki stanowią ciekawy kontrast dla kwaskowatej kapusty. A koper włoski naturalnie kocha się i z kapustą i z wieprzowiną. Dla odmiany nie ma tutaj typowego dla polskiej kuchni kminku (który nota bene bardzo polubiłam). Mam nadzieję, że się Wam spodoba.

Proszę Was o chwilę wyrozumiałości, najprawdopodobniej w ciągu najbliższych dwóch tygodni ukaże się tylko jeden nowy przepis. Pod koniec lutego powinnam już mieć wszystko ogarnięte, podłączony internet  w domu oraz więcej czasu na gotowanie i fotografowanie.  

Żeberka wieprzowe duszone w miodzie pitnym i kiszonej kapuście

4-6 porcji 

1.5kg żeberek wieprzowych

4 ząbki czosnku, obrane i drobno posiekane

3 łyżki ciemnego sosu sojowego

2 łyżeczki wędzonej papryki w proszku

świeżo zmielony czarny pieprz

2 łyżki gęsiego lub kaczego smalcu

1 duża cebula, obrana i pokrojona w kostkę

1 łyżeczka ziaren kopru włoskiego, lekko zmiażdżonych

¾ szklanki (o pojemności 250ml) miodu pitnego (użylam dwójniaka)

6 suszonych śliwek, pokrojonych w paseczki 

2 liście laurowe

2 kulki ziela angielskiego

kilka kulek czarnego pieprzu 

1.2kg kapusty kiszonej, odciśniętej, sok zachowany 

sól 

Najpierw przygotowałam marynatę do żeberek. Wymieszałam posiekany czosnek z sosem sojowym, zmielonym pieprzem, wedzoną papryką, nasmarowałam tym żeberka i zostawiłam na noc w lodówce.  Można zrobic to minimum na 2 godziny przed gotowaniem.

Kiedy żeberka byly zamarynowane posoliłam je delikatnie i w dużym garnku z grubym dnem rozgrzałam smalec. Smażyłam na nim żeberka partiami, tak aby mogły się swobodnie obsmażyc ze wszystkich stron. Po obsmażeniu odstawiłam je na bok, a do garnka dodałam cebulę. Smażyłam ją kilka minut mieszając, następnie dodałam koper włoski i smażyłam jeszcze przez minutę. Następnie wlałam miód pitny i zamieszałam, dokładnie zeskrobując to, co przykleiło sie do dna garnka w trakcie smażenia - ma to wiele cennego smaku. Gotowałam miód, aż nieco się zredukował.  

Kolejno dodałam odcedzoną kapustę, marynatę, która została w misce po marynowaniu żeberek, śliwki, liście laurowe, kulki pieprzu, ziele angielskie i nieco soli. Wymieszałam dokładnie i dodałam obsmażone żeberka wraz z sokami, które pusciły w trakcie "odpoczywania". Przykryłam, zmiejszyłam ogień i dusiłam przez ok. 30 minut, mieszając od czasu do czasu. Jeśli kapusta wydaje się zbyt sucha i całość zaczyna przywierać do dna, to należy dolać soku z kapusty.

Serwować z pure ziemniaczanym, albo pajdą dobrego chleba. Jest to danie, które zyskuje na smaku po kilkukrotnym odgrzewaniu.