Subiektywny przewodnik po brytyjskich serach, odc. 1

Od jakiegoś czasu myślałam nad cyklem, który przybliżyłby czytelnikom mojego bloga różnorodność brytyjskich serów. Mało ludzi zdaje sobie sprawę, że w Wielkiej Brytanii zarejestrowanych jest ponad siedemset (!) gatunków serów. Cheddar i Stilton zna każdy, a co z resztą? No właśnie, te dwa a także dużo więcej postaram się Wam zaprezentować w tym cyklu. A będzie o czym pisać, bo brytyjskie sery dostępne są w różnych kształtach, kolorach, typach, robione są z wielu rodzajów mleka, a także są bardzo zróżnicowane pod względem tradycji przygotowania - niektóre, bardzo popularne są na rynku dopiero od paru lat, podczas gdy inne mają tradycje kilkusetletnie.

Oprócz informacji praktycznych, typu gdzie produkuje się ser, gdzie go kupiłam czy jaka jest jego cena, postaram się (na tyle, na ile uda mi się zdobyć takie informacje) przybliżyć nieco historii, procesu produkcji i oczywiście wyrażę subiektywną opinię na temat sera. Nie zdziwcie się, jeśli w większości przypadków będzie ona entuzjastyczna - ja naprawdę nie pamiętam, żebym jadła jakiś ser, który wybitnie by mi nie smakował. 

To co? Zaczynamy? Dajcie proszę znać, czy interesuje Was taki cykl, a także jak podoba się Wam sposób przedstawienia informacji. Dziękuję z góry za opinie. 

***

Bohaterem pierwszego odcinka jest ser Cornish Blue. Zastanawiałam się, czy nie zacząć od lokalnych serów, ale ten akurat miałam zamówiony prosto od producenta, więc skorzystałam z okazji i sfotografowałam go - niebezpiecznie szybko bowiem znika. 

O serze już Wam wspominałam i nadal podtrzymuję moją opinię, że to najlepszy brytyjski ser jaki dotychczas jadłam. Tyle, że ja mam wybitną słabość do serów niebieskich. Pod twardawą skórka kryje się dość miękkie, kremowe wnętrze, które jednak nie jest aż tak kremowe, aby się nie kruszyć. Bardzo ciekawa konsystencja. W zapachu jest słodko - kwaśny, smak ma delikatny, słono - słodkawy. Musze wspomnieć, że ta słodycz była niezwykle zaskakująca - nie jest ona czymś, co występuje w innych niebieskich serach, które próbowałam - one zwykle bywają dość ostre, w sensie mocno wytrawne, słone (a nie pikantne, choć takie też bywają).

Ser produkowany jest od 2001 roku, wyłącznie ręcznie. Niebieską pleśń uzyskuje się przez nakłuwanie go szpikulcami ze stali nierdzewnej i wpuszczanie powietrza do wnętrza sera, dzięki czemu podpuszczka dodawana do mleka w procesie produkcji może rozwinąć i rozprzestrzenić po serze. Dojrzewanie tego sera trwa od 12 do 14 tygodni.

Lista nagród branżowych, które dostał ten ser jest imponująca, m.in. zdobył on nagrodę najlepszego sera świata w 2010 roku, deklasując ponad 2000 serów z ponad 26 krajów.

Region: Kornwalia

Typ sera: niebieski 

Kształt: okrągły 

Mleko: pasteryzowane krowie 

Podpuszczka: wegetariańska 

Cena: 16 funtów/kg 

Producent: Cornish Cheese Company Ltd
Cheesewring;  Knowle Farm
Upton Cross,  Liskeard,
Cornwall PL14 5BG

www.cornishcheese.co.uk