6 listopada 2012

Dziwna ta pizza...


Posiłki w towarzystwie jaśnie pana dostarczały dużo rozrywki. Jego inteligencja i poczucie humoru nie szły w parze z jego gustem kulinarnym, więc komentarze na temat jedzenia trzeba było traktować z humorem, tak jak traktuje się uwagi... powiedzmy - dziecka. Wszak za późno chyba edukować kulinarnie tzw. starego kawalera, który jeśli nie zapominał o posiłkach, to korzystał z matczynej kuchni, albo jadał dania na wynos czy barowe.

Na proszonych obiadach nie bywał, ale udawało mu się czasem załapać na posiłek, gdy akurat przebywał w gości. Linguine z sosem cytrynowo-tymiankowym i świeżymi brązowymi pieczarkami to wg niego "jakieś dziwne spaghetti, bo bez mięsa i czerwonego sosu", klasyczna sałatka grecka "byłaby lepsza z dodatkiem tuńczyka", a łodyżki świeżego młodego szpinaku były tak złowieszcze, że musiał odcinać je każdemu listkowi z osobna, aby potem elegancko zostawić na brzegu talerza, kończąc tym samym posiłek kwadrans po najwolniejszym konsumencie z całej ferajny. 

I tak go wspominając myślę sobie, że gdyby zobaczył tę pizzę pewnie powiedziałby, że dziwna. Bez czerwonego sosu, bez szynki, czy grubej warstwy sera. I jak to w ogóle? Pizza z ziemniakami? 

Jeśli o mnie chodzi, to im jestem starsza tym bardziej smakują mi pizze minimalistyczne. I nawet bez sera. Na tę położyłam resztkę sera Bluemin White, który został nam z niedawnej serowej kolacji i wkomponował się świetnie w tę pizzę. Można jednak pominąć ser, lub dać inny; dobrze sprawdzi się brie. 

Jedna uwaga na temat ziemniaków - dużo przepisów podaje ziemniaki surowe. Nie wiem czy to kwestia mocy piekarnika, czy może gatunku ziemniaków, ale nawet cienko pocięte surowe ziemniaki nie upieką mi się w tym czasie, w którym upiecze się ciasto. Dlatego też ja obgotowuję ziemniaki, bardzo krótko, a potem od razu je hartuję, aby przestały się gotować i zachowały kształt. Decyzję pozostawiam Wam, ale trzymajcie się jednego - ziemniaki mają być pocięte cienko jak na chipsy, bo pizza z grubymi kawałkami ziemnorów to wątpliwa przyjemność. 


Pizza bianca z ziemniakami, szalotkami i rozmarynem 

3 średnie pizze 
   
Ciasto 

250g mąki pszennej 
250g mąki pszennej chlebowej 
1 płaska łyżeczka soli 
1 łyżeczka drożdży instant 
1 łyżka oliwy 
ok. 300ml wody (lub ile mąka zabierze - trzeba wlewać porcjami, różne mąki potrzebują różne ilości wody)

Dodatki

3 średnie ziemniaki, nieobrane, pocięte na cieniuteńkie plasterki 
2-3 szalotki, obrane, przepołowione i pokrojone wzdłuż na nie za cienkie plastry 
duża gałązka rozmarynu, igły pocięte drobno, część można zostawić do dekoracji 
oliwa 
sól 
świeżo zmielony czarny pieprz
ser pleśniowy typu brie (opcjonalnie), pokrojony na plastry (miałam resztkę Bluemin White, dosłownie po 3 plasterki na pizzę)

Najpierw należy przygotować ciasto. Obie mąki wymieszać ze sobą, dodać sól, drożdże i wlać oliwę. Powoli dodawać wodę i albo miksować, albo ręcznie wyrabiać, przez ok. 10 minut. Ciasto początkowo będzie lepkie, ale nabierze sprężystości w miarę wyrabiania. Wyrobione ciasto umieścić w misce wysmarowanej oliwą, przykryć i zostawić w ciepłym miejscu, aż podwoi swoją objętość. Lub pozostawić w chłodnym miejscu na 12-18 godzin, co ja uczyniłam i wydaje mi się, że takie ciasto jest lepsze. 

Zagotować duży rondel wody, posolić i wrzucić ziemniaki, od razu nastawić timer na 3 minuty. Po tym czasie od razu odcedzić ziemniaki i przełożyć do miski z lodowatą wodą. Po chwili, gdy będą już chłodne odcedzić i pozostawić, aby nieco przeschły. 

Szalotki włożyć do miseczki i skropić 2 łyżkami oliwy. Wymieszać dokładnie. 

Piekarnik (najlepiej z kamieniem, albo przynajmniej z blaszką) rozgrzać do 250 C, albo do maksymalnej temperatury Waszego piekarnika (220 C może być).

Wyrośnięte ciasto przełożyć na omączony blat, spłaszczyć rękoma, podzielić na 3 części, uformować kule i każdą lekko spłaszczyć po czym dać im odpocząć przez ok. 15 minut.  Po tym czasie każdą porcję ciasta rozwałkować, a potem lekko naciągać rękoma - ma być dość cienkie (dobrze zrobić to na desce lub łopacie, aby łatwo było zsunąć pizzę do piekarnika). Najlepiej dać mu odpocząć raz jeszcze pod ściereczką przez 10 minut.

Każdy spód pizzy skropić delikatnie oliwą, ułożyć warstwę ziemniaków, dodać ser, jeśli używacie, posypać szalotkami, rozmarynem, skropić jeszcze raz oliwą, posolić i zmielić nieco pieprzu.

Zsunąć na gorący kamień lub blaszkę i piec, aż osiągnie lubiany przez Was stopień wypieczenia. Wyjąć, podzielić na porcje i można podawać z sosem. Ja zrobiłam prosty czosnkowy.

Sos jogurtowo - czosnkowy

200ml jogurtu naturalnego 
2 ząbki czosnku
sól
świeżo zmielony czarny pieprz 
opcjonalnie - sok z cytryny i nieco cukru/syropu z agawy do smaku 

Czosnek obrać, posiekać, a potem rozetrzeć na papkę z solą. Wymieszać wszystkie składniki i pozostawić na minimum kwadrans, aby smaki się przegryzły. 



20 komentarzy:

  1. Ostatnio miałam okazję jeść podpłomyki z ziemniakami i boczkiem i smak był bardzo ciekawy. Twoja pizza zapewne też by mi smakowała:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. ależ fajne, takie swojskie, połączenie! zrobię niebawem :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Takiej pizzy jeszcze nie jadłam, ale ponieważ lubię próbować różnych "dziwnych" dań to na pewno by mi zasmakowała :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Dziwna? Powiedzialabym raczej: niebanalna. Troche mi przypomina te, ktora robilam jakis czas temu, z ziemniakami, oliwa truflowa i serem taleggio. Tamta byla pyszna i ide o zaklad, ze ta tez by mi smakowala.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja też jestem z frakcji pizzy minimalistycznych, ale z ziemniakami, przyznam szczerze - jeszcze nie słyszałam :) (bo makaron z ziemniakami po liguryjsku już znam i jadłam ;))

    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Minimalizm w doborze składników często poprawia walory smakowe potrawy...pozwala je poczuć , DOCENIĆ ...

    OdpowiedzUsuń
  7. Przemawia do mnie ta pizza... na punkcie pizzy ziemniaczanej mam ostatnio bzika, więc tym bardziej mi się podoba... :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Wspaniała "dziwna pizza". Odkąd pierwszy raz spróbowałam bianki ze szparagami, jestem zakochana również w tym typie pizzy.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. A ja dzisiaj zrobiłam pizzę z figami, karmelizowaną cebulą, rukolą i botwinką ;) Mniej nietuzinkowa, ale też coś innego niż margarita :D

    OdpowiedzUsuń
  10. Dziwna czy nie, chętnie bym ją zjadła :)

    OdpowiedzUsuń
  11. uważam, że pizza z ziemniakami jest najlepsza na świecie! :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Chętnie bym się na taką skusiła :-)

    OdpowiedzUsuń
  13. Zrobię przy najbliższej okazji, dla siebie , reszta domowników niech sobie je te nie dziwne :))

    OdpowiedzUsuń
  14. Mówisz, że to starość tak robi, że pizza minimalistyczna zastępuję pizzę typu tort czyli ze wszystkim podwójnym? ;D Hm, to ja już dłuuuugo stara jestem!
    Twoją wersję zrobię, bo muszę w końcu spróbować pizzy z ziemniakami. W takim razie dam znać za tydzień, co na tę pizzę mój arcy-podeszły wiek! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. U mnie to na starość, czyli od 6-7 lat? :D Daj znac, jak w końcu spróbujesz. (wiem, mam poślizg z odpisywaniem na komentarze, a Ty może już dawno ją zrobiłaś)

      Usuń
  15. Uwielbiam... :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Dziękuję za komentarze i pozdrawiam serdecznie. :)

    OdpowiedzUsuń

Wściubisz nochal? Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz po sobie ślad. Zapraszam i pozdrawiam! :)